En nu?

De een-na-laatste dag van de crowdfundingactie. Iedereen die heeft gedoneerd: enorm bedankt voor jullie support! Binnenkort vliegt er een mail met een save the date voor de boekpresentatie in de Utrechtse Boekenbar jullie inbox in. Wil je die Verhage als een van de eersten in je boekenkast en dit feest niet missen? Supporten kan nog tot morgen middernacht!

En nu? Kan ik met de pootjes omhoog? Nog even niet. Ik mik op zondagavond vlak voor studio sport, maandag is de deadline voor het inleveren van mijn manuscript bij de uitgever. Tot dat moment gaan hier de gordijnen dicht. Naar aanleiding van de feedback die ik van de redacteur heb ontvangen op mijn preview, heb ik nog het een en ander bij te schaven. Zo wees hij me op een blinde vlek: het gebruik van het woord ‘alsof’. Ik gebruikte het zo vaak – alsof mijn verhaal anders niet zou kunnen bestaan. Zoiets. Subtiel gaf hij aan dat het beter is om slimme observaties en vergelijkingen te doseren en dat hij het verschijnsel vooral ziet bij mensen die het literaire nastreven.

En dat is wat ik niet wil. Ik wil mijn verhaal vertellen. Niet vervallen in te gedetailleerde beschrijvingen van ruimtes, het gebruik van te veel bijvoeglijke naamwoorden en moeilijke taal. Of overdreven vergelijkingen. En dus kijk ik nog eens kritisch naar al mijn formuleringen met alsof. Zo worstelde ik me de afgelopen weken nogmaals door mijn manuscript.

Na maandag kan ik het even loslaten. Een maand later krijg ik het terug, waarna ik zelf weer tot begin januari heb om de feedback van de redacteur te verwerken. Ik ben dondersbenieuwd. Daarna gaat het manuscript naar de corrector, en begint de vormgeving van de binnenkant en de achterflap. Niet veel later vinden er een paar ontwerpproeven plaats, waarna de definitieve bestanden naar de drukker kunnen, zodat jij in mei er eentje in je handen hebt. Een te gek, en spannend vooruitzicht!

Ik ga snel aan de slag, mijn manuscript lonkt. Schijnt de zon? Ik heb geen idee.

Tot de volgende!

In de PZC

Toen ik aan mijn ouders vertelde dat ik een boek ging schrijven, was een van de eerste reacties van mijn moeder: dan kom je misschien ook wel in de PZC! De Provinciale Zeeuwse Courant, om precies te zijn. Vanmorgen was het zover,  ik sprak vorige week met een journalist van de krant over mijn stap naar Gent, de worstelingen in het schrijfproces en mijn tijd in Kameroen. Het artikel is hier te lezen.

Ik vertel ook dat mijn crowdfunding succesvol is. Die Verhage staat straks gewoon echt in de kast, ik vind dit ongelooflijk gaaf. Dat ik dit na tien dagen al kon zeggen, had ik nooit verwacht. In de weken voor de crowdfunding vroeg ik me dagelijks af of ik het streefbedrag zou gaan halen. De hoeveelheid donaties, heeft me compleet overdonderd.

Maar, supporten kan nog steeds! Dat ik het streefbedrag heb gehaald, betekent dat ik de redactie van het manuscript, het ontwerp van het omslag en de binnenkant, het drukwerk en de verkooppromotie kan financieren. Hier ben ik superblij mee! Het geld dat ik nu nog ophaal, kan ik onder andere gebruiken voor de verzending, het brouwen van het speciaal bier en de boekpresentatie. Kortom; daarmee kan ik ook mijn overige kosten dekken! Mocht je dus nog als een van de eersten die Verhage in je kast willen hebben, klik dan hier om naar mijn crowdfundingpagina te gaan .

Tot de volgende.