door Jireel | aug 30, 2017 | Geen categorie
Het zaallicht staat aan. De eerste uitvoering gaat beginnen. Twee bezoekers lopen de zaal in, en sluiten de deur. Ze gaan op de voorste rij zitten, waarna ik, met toch nog wel een trillende hand en een knikkende rechterknie, ze een exemplaar van mijn manuscript...
door Jireel | aug 23, 2017 | Geen categorie
Plots zag ik hem mijn straat inlopen. Gelukkig, het was geen opa van vierentachtig of een man in een lange regenjas. Ik kneep nog een keer mijn ogen samen en herkende hem van de foto. Ik wist niet of ik op moest staan, of nog even moest blijven zitten. Ik besloot het...
door Jireel | aug 16, 2017 | Geen categorie
Je hebt tien maanden gerepeteerd, het moment is bijna daar. Nog één keer oefenen. De spotlights staan aan, met knikkende knieën betreed je het podium. Je hand trilt. Al bij de eerste zin slaat je stem over. Je voelt het zweet vanuit je oksel over je ribbenkast...
door Jireel | aug 9, 2017 | Geen categorie
Ik kon er niet langer voor weglopen. Ik schonk een IPA in, trok mijn schoenen en sokken uit, baalde dat ik geen korte broek had meegenomen en pakte de eerste pagina erbij. Ik knikte naar mijn vriendin en begon te lezen. Met een trillende knie had ik in de...
door Jireel | aug 2, 2017 | Geen categorie
Precies een jaar geleden ging ik zenuwachtig naar mijn werk. Op het moment dat mijn leidinggevende de afdeling opliep, stond ik op om te vragen of hij even een momentje had. Dat kan in kantoortaal veel betekenen, maar ik denk dat ik het op zo’n manier zei, dat...
